تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی دختران و پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی پسران و دختران کم توان ذهنی آموزش پذیر است. روش پژوهش نیمه تجربی به صورت پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش آموزان کم توان ذهنی پایۀ اول، دوم و سوم ابتدایی شهر اصفهان و روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای تصادفی بود. نمونۀ این پژوهش 40 کودک کم توان ذهنی بود که به طور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش (10 دختر، 10 پسر) و گواه (10 دختر، 10 پسر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت از مقیاس رفتار سازشی واینلند (دال، 1965) بود. پس از اجرای پیش آزمون بر روی دو گروه گواه و آزمایش، کودکان کم توان ذهنی گروه آموزش 8 جلسۀ یک ساعته بازی های گروهی را در مدرسه آموزش دیدند و سپس پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش بازی های گروهی بر رفتار سازشی این کودکان، مؤثر بوده است (0001/0p<). ضمن اینکه بین دو گروه دختر و پسر در میانگین نمرات پس آزمون رفتار سازشی مقیاس رفتار سازشی واینلند تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که آموزش بازی های گروهی قادر به افزایش رفتار سازشی دانش آموزان کم توان ذهنی است.